Skip to main content
  • Home
  • Artikels
  • ‘Altered States’ en ‘Tussen ons. Over leven met een verslaving’

‘Altered States’ en ‘Tussen ons. Over leven met een verslaving’

Te Gek!? Roes(t) in het Museum Dr. Guislain Gent

Op 20 maart start de nieuwe expo in het Museum Dr. Guislain in het kader van de Te Gek!? Roes(t)-campagne: ‘Altered States’ van de Deense kunstenaar Joachim Koester. Grote en kleine verhalen werpen een open blik op onze relatie met de roes. Ondertussen loopt de expo van Lieve Blancquaert ‘Tussen ons. Over leven met een verslaving’ nog. In een podcast vertelt ze over haar vooroordelen, motivaties en het belang van deze campagne.

Altered States (20.03.21-13.06.21)

Het oeuvre van Joachim Koester kan omschreven worden als een wandeling door onbekende gebieden, zowel geografisch als mentaal. De tentoonstelling ‘Altered States’ brengt werken bijeen die deze grensgebieden onderzoeken. Een ‘altered state’ of ‘veranderde staat van bewustzijn’ verwijst naar een tijdelijke verandering in de mentale toestand. De oorzaak is vaak extern, zoals een drug of een ritueel, maar ook intern zoals een psychose of simpelweg een dagdroom. Koesters fascinatie voor roesmiddelen heeft hij gemeen met sjamanen en hippies, maar ook met psychiaters. Deze laatsten zagen de therapeutische mogelijkheden, maar werden tegelijkertijd geconfronteerd met de vernietigende kracht ervan. Joachim Koesters werk graaft naar de historische context waarin drugs geteeld, verhandeld en gebruikt werden en legt verbanden met de actualiteit.

Zo tonen Koesters fotografie, video en film vergeten en verborgen verhalen. Hoewel sommige verhalen op het eerste zicht ver van ons af lijken te staan, vertellen ze steeds iets over onszelf. Zo worden we in The Hashish Club (2009) in de sfeer ondergedompeld van de 19de-eeuwse Parijse Club des Hashischins, waar kunstenaars en wetenschappers experimenteerden met drugs om te ontdekken of de roes de creativiteit kon stimuleren. Clubleden als Charles Baudelaire of Théophile Gautier beschreven hun intense reizen langs het onbekende met quasiwetenschappelijke precisie. De fotoreeks From the Secret Garden of Sleep (2008) toont aan hoe het verbod op thuiskweek van cannabis in de jaren 1970 in Amerika leidde tot de binnenteelt van kleinere maar veel krachtigere hybriden. Studiofoto’s van bloeiende cannabisplanten tonen niet alleen het verlangen naar de ontspannende en geestverruimende effecten maar ook de impact van politieke beslissingen. Voor de recentere Cocaïne reeks uit 2019 liet Joachim Koester een minuscule hoeveelheid cocaïne in een SEM microscoop scannen. Zo ontstaat een bevreemdend landschap, waarbij het idee van alchemie niet ver weg is.

© Matthias Corneillie – Lieve Blancquaert in het Museum Dr. Guislain Gent

Tussen ons. Over leven met een verslaving (02.10.20-30.05.21)

Ondertussen loopt nog steeds de expo ’Tussen ons. Over leven met een verslaving’ die Lieve Blancquaert samen met het productiehuis De Chinezen maakte. De tentoonstelling bestaat uit zes dubbelportretten en er is een film waarin de geportretteerden getuigen hoe het is om verslaafd te zijn, maar ook hoe het is om iemand die verslaafd is graag te zien, of proberen graag te zien. Wat gebeurt er met de liefde als er sprake is van een verslaving? Wat doet het met ons vertrouwen, onze relaties?

Matthias Corneillie van Te Gek!? maakte een podcast met Lieve Blancquaert, ze wandelen samen de Te Gekke Wandeling vanuit het Museum Dr. Guislain. Matthias peilde naar de drijfveren, de motivatie van Lieve Blancquaert om aan deze campagne mee te werken. Heel vaak is de trigger verontwaardiging, woede, maar ook het willen begrijpen.

“Als er iets is dat mooi is aan alles wat ik doe, dan is het dat mijn eigen vooroordelen heel dikwijls compleet omver gegooid worden. En daar hou ik echt van, dat is voor mij elke keer een kick. Dan denk ik ‘Wow, ik was weer mis’ en dat is goed want dan heb je het gevoel dat je leeft. Als je niet meer evolueert, dan ben ik heel bang, dan ga je waarschijnlijk in lockdown.”

Lieve Blancquaert, fotografe

Lieve Blancquaert heeft het ook over verbinding. Fotografen en documentairemakers vervallen nog heel vaak in clichébeelden als het over verslaving gaat. En hoe zij daar probeert afstand van te nemen, door mensen uit hun leefwereld, hun context te halen. Ze zet ze in mooi licht en kijkt, luistert naar hen en probeert zo ook in beeld te brengen wat zich van binnen afspeelt. De chaos en sensatie achterwege laten, het zuiver maken van een portret. In schoonheid en in rust diep gaan. Want we lijken heel hard op elkaar. Dit gaat ook over ons, onze kinderen, onze ouders.

Een verslaving zit altijd tussen mensen. En dat in deze expo naar beide verhalen geluisterd wordt, dat de expo de beide verhalen samenbrengt, is iets moois, zo’n kans krijg je niet vaak. Er is nog altijd een gigantisch taboe op verslaving en dat raakt Lieve Blancquaert immens. Meer bespreekbaarheid, dat hoopt ze dan ook dat deze campagne kan brengen.

“Als mijn kind morgen fysiek ziek is, bv. kanker, dan kan ik daar meteen over spreken. Dan ga ik gesteund worden, mensen gaan soep brengen, gaan me proberen verwennen, me troosten in mijn verdriet. Maar als je kind verslaafd is aan alcohol of aan drugs, dan denk ik dat je helemaal alleen komt te staan.”

Lieve Blancquaert, fotografe