Een dag uit het leven van… een stagiaire bij De Druglijn
Elk jaar verwelkomen we op VAD en De Druglijn stagiair(e)s. Hoe beleven zij een dag op de werkvloer?
09u30
Ik kom aan bij De Druglijn en begroet de reeds aanwezige collega’s. Ik schenk mezelf meteen een kop verse koffie in en neem plaats aan mijn bureau. Ik open mijn mailbox en kijk even of ik nieuwe mails heb. Niet veel later komt een van de vrijwilligers mijn bureau binnen. Hij zal vandaag drie uur permanentie doen. Ik vraag hoe het met hem gaat, aangezien het een week geleden is dat we elkaar gezien hebben. We doen kort een praatje waarna hij zich installeert in de beantwoordruimte. Ik kijk nog even in de agenda om te weten te komen wie van De Druglijnmedewerkers en –vrijwilligers vandaag aanwezig is.
10u00
Ik kijk of er veel nieuwe mails zijn binnengekomen in het beheersysteem van De DrugLijn en zie meteen dat ik een reactie heb gekregen op een mail die ik eerder beantwoord heb. Ik ben toch wel nieuwsgierig en besluit om de mail meteen te lezen. Het gaat over een moeder die vermoedt dat haar 25-jarige dochter cocaïne gebruikt. Ze bedankt mij voor het eerdere antwoord en licht toe hoe ze het gesprek met haar dochter heeft aangepakt. Ik vind het altijd fijn om een antwoord te krijgen op een mail die ik verstuurd heb, omdat ik zo toch enigszins kan inschatten hoe de persoon in kwestie mijn antwoord ervaren heeft. Niet veel later rinkelt de telefoon. Omdat de aanwezige vrijwilliger in gesprek is, neem ik deze op. Aan de andere kant van de lijn bevindt zich een moeder wiens zoon van 12 jaar heel veel gamet. Ze is op zoek naar tips over hoe ze zijn gamegedrag wat kan begrenzen. Wanneer het gesprek is afgerond, beantwoord ik nog enkele telefoons en formuleer ik tussendoor een antwoord op een mail. Het gaat steeds om heel uiteenlopende vragen. Daarom vind ik stage lopen bij De Druglijn ook zo uitdagend en boeiend.
13u00
Mijn bureau bevindt zich in het lokaal waar de medewerkers van De Drugijn ’s middags eten. De middagpauze is een ideaal moment om informeel onder collega’s wat bij te praten. De eerste Druglijnmedewerker komt binnen. Na mijn mail afgewerkt te hebben, neem ik mijn boterhammen erbij en plaats ik mij aan tafel bij mijn collega. Ook de andere aanwezige medewerkers komen vervolgens binnen. Maar ondertussen rinkelt alweer de telefoon. Aangezien de vrijwilliger ondertussen huiswaarts gekeerd is, neem ik de oproep voor mijn rekening. Wanneer het gesprek is afgerond, zijn alle medewerkers opnieuw druk aan het werk. Ikzelf eet nog even verder mijn boterhammen op vooraleer ik er opnieuw in vlieg.
14u00
Vandaag is een chatdag. Persoonlijk vind ik de chat een heel fijn medium om mensen verder te helpen. Bij chat wordt verwacht dat je heel kort op de bal speelt en daar hou ik wel van. Enkele minuten nadat de chat geopend is, komt er een eerste oproep binnen. Ik schuif de mail die ik aan het beantwoorden ben even opzij en neem de oproep voor mijn rekening. De oproeper is een jongedame die samen met haar vriendin paddenstoelen geslikt heeft en daar een heel nare ervaring aan overgehouden heeft. Een uur later neemt het chatgesprek een einde en niet veel later komt er via de telefoon een oproep binnen. Deze keer is het een man die betrapt is in het verkeer met cocaïne in zijn bloed en zich afvraagt wat de gevolgen zullen zijn. Na dit gesprek start ik met de verwerking van de evaluatieformulieren van een opleidingsavond voor nieuwe vrijwilligers. De opleiding die ze om als beantwoorder aan de slag te kunnen volgen, loopt ondertussen stilaan ten einde.
17u00
De chat is nu gesloten. Ik vraag aan de stafmedewerkers of zij de volgende telefoon voor hun rekening willen nemen, zodat ik nog voldoende tijd heb om mijn mail af te werken. Wanneer mijn mail klaar is, neem ik mijn notitieboekje erbij om het verslag van de teamvergadering van vorige week af te maken.
18u00
Mijn werkdag zit erop en ik pak mijn spullen in. Ondertussen is het rustig in het gebouw en is bijna iedereen naar huis vertrokken. Moe maar voldaan en met een hoofd vol indrukken van de verhalen die ik vandaag hoorde, trek ik de deur van het gebouw achter mij dicht.
