De Druglijn was meer hulplijn dan ooit tevoren
Tijl* over zijn vrijwilligerswerk bij de hulplijn tijdens de pandemie
Ook bij De Druglijn was 2020 druk. Hoewel het aantal oproepen niet spectaculair steeg, werden er opvallend minder informatieve en veel meer hulpgesprekken gevoerd. Gesprekken duurden ook langer. Meer dan anders sprak de lijn met mensen die bezorgd waren over hun alcoholgebruik. Tijl* is vrijwilliger bij De Druglijn. Hij startte begin maart 2020 zijn opleiding, liep stage tijdens de eerste lockdown en deed zijn eerste gesprekken tijdens de tweede. “Ik kon me geen leerrijker jaar wensen.”
“’Wat komt er op ons af?’ Dat vroegen ze zich bij De Druglijn in maart af. Niet onterecht, want de coronacrisis had een impact op onze werking. Waar De Druglijn de gewoonte had om grotendeels vanop kantoor gesprekken te voeren, moest ze overschakelen op telewerk. Dat zorgde ervoor dat de scheiding tussen privé en werk vervaagde. Je had niet meer de mogelijkheid om bij andere medewerkers te ventileren. Enkele vrijwilligers haakten daardoor af.”
“Maar de crisis had vooral impact op de gesprekken. Ik ben in een moeilijke periode gestart. In februari kreeg ik de boodschap dat ik voor de helft informatieve oproepen zou beantwoorden. Toch stelde ik vast dat De Druglijn meer hulplijn was dan ooit tevoren. De meeste gesprekken die ik voerde gingen over alcohol. Mensen dronken meer tijdens de lockdowns en sommige kwamen daardoor in de problemen. Een van de belangrijkste adviezen aan iemand met een alcoholprobleem, is om iets leuks te doen als de drang om te drinken opkomt. Maar tijdens de lockdown waren de alternatieven beperkt. Het was ook frustrerend om te merken dat mensen hun probleem wel wilden aanpakken, maar bij een hulpverlenende organisatie op de wachtlijst terechtkwamen omdat er een patiëntenstop was.”
“Ik motiveer door te wijzen op kleine verwezenlijkingen.”
“Een gesprek van een uur of langer was in 2020 geen uitzondering. Die langere oproepen wijzen erop dat mensen diep zaten. Er zijn verhalen die me zo geraakt hebben dat ik nadien een stevige wandeling maakte om te bekomen. Ik herinner me iemand die succesvol zijn verslavingsprobleem aan het aanpakken was, maar door corona zijn job verliest en niet meer naar de therapie kan. Het is moeilijk om tegen zo iemand te zeggen: hou vol. En toch is dat wat je moet doen. Ik motiveer door te wijzen op kleine verwezenlijkingen. Misschien heeft die persoon al twee of drie dagen geen alcohol meer gedronken.”
“Ik beantwoord vooral de telefoon. Het mooie daaraan is dat je hoort wanneer je iets hebt kunnen betekenen. In het begin krijg je iemand in tranen aan de lijn. Doorheen het gesprek merk je dat die rustiger wordt. Wij brengen niet de grote oplossingen aan, maar er kunnen over praten is voor velen al een hele opluchting.”
*Tijl is een schuilnaam
Dit artikel verscheen oorspronkelijk in Weliswaar. Je vindt het artikel dat deel uitmaakt van een volledig dossier over hulplijnen in coronatijd op de website van Weliswaar.