Rebootkamp. Een Time out voor gamers
Reboot begon enkele jaren geleden als een idee: wat als we de gamers nu eens mee op pad nemen in plaats van hen te vertellen dat alternatieve activiteiten en real life ontmoetingen ook leuk kunnen zijn? Tijdens het onderzoek over vroeginterventiemethoden bij riskant gamegebruik van Huub Boonen aan de UC Leuven-Limburg in 2015 werd het antwoord concreter. Gamers staan in de beginfase van overmatig gamen niet open voor hulpverlening, maar zien wel heil in het samenbrengen van gamers om te leren en samen dingen te ondernemen. Na een zoektocht naar financiële steun, was het eerste Rebootkamp, met dank aan het Vlaams Departement Cultuur, Jeugd en Mediavan Sven Gatz en CAD Limburg, geboren. Een verslag.
Schoorvoetende start evolueert naar enthousiasme
Met 9 stonden ze verspreid over de parking van de avonturenberg in Beringen, die maandagochtend, de eerste maandag van de paasvakantie. “Als ik gedachten kon lezen,” dacht ik even, maar waarschijnlijk is het beter dat ik dat niet kon. Niet iedereen die was ingeschreven voor ons gamerkamp kwam immers op eigen initiatief. Schoorvoetend namen ze afscheid van hun enthousiaste ouders, die met enige scepsis over de slaagkansen toch hun zoon of dochter aan ons toevertrouwden. Ook wij stonden daar op de parking, met veel goesting, een sterk plan, een gezonde dosis spanning en een beheersbare portie zelftwijfel.
Gaandeweg hebben we de groep zien evolueren naar één die met de volle goesting heeft genoten van een kamp in ongedwongen sfeer, waarin de jongeren zich lieten onderdompelen in andere vrijetijdsbestedingen en ondertussen nadachten over hun eigen gamegedrag en bovendien real life contacten opbouwden met andere gamers.
De eerste kennismaking
Tijdens de kennismakingsdag, in de mooie omgeving van de avonturenberg van Be-mine, werd veel aandacht besteed aan groepsdynamiek en samenwerking. De toon was snel gezet: er werd veel gelachen, er was veel herkenning bij elkaar, de groep vormde zich en niemand werd uitgesloten.
Dit laatste was ook meteen één van de belangrijkste voorwaarden waar we als begeleiding over waakten: samenhorigheid en aangenaam samenzijn. We sloten de dag af met een docufilm over E-sports, die hen deed stilstaan bij de zwaarte en de last van een leven aan de top van het gamefirmament. Niet iedereen droomt van een toppositie in de gamewereld, maar het was wel herkenbaar.
De sportieve kaart
De tweede dag werd sportief gestart in de lokale sporthal. Wanneer het competitie-element wegviel, bleek voor velen de uitdaging van het sporten op zich een leuke opsteker. Een van de gasten herontdekte op deze manier zijn feeling met het badmintonnen, terwijl een andere uitte dat hij er altijd van had gedroomd om iets met gevechtssport te doen, maar nooit de stap had gezet. Op deze manier werd er over andere sporten gesproken en wat hen tegenhoudt om de stap naar sport te zetten. Alle verplaatsingen deden we met de fiets, wat individuele nabespreking faciliteerde. De sportieve kaart werd doorheen het hele kamp getrokken. Zo kwamen nog een uitstap naar het zwembad en een muurklimactiviteit aan bod. Dit laatste was een voor velen een overwinning op zichzelf. Ze overwonnen de twijfels en angst voor het onbekende en hadden vertrouwen in anderen en het touw.
Een van de toppers was een first person shooter game in het bos en in een groot doolhof, niet met echte geweren, maar met laserguns. De link met gamen was sterk aanwezig, er kwamen strategieën aan te pas, teamwork en natuurlijk veel plezier. Schitterende gamerervaringen in real life context, wat hen in staat stelde om hun passie te transfereren op andere contexten. Ook de escaperoom in Genk bracht hen in een situatie waarin ze gedurende een uur intens moesten samenwerken en als een hechte groep buiten kwamen.
Internet en gamen als bindende factor
Naast al deze activiteiten waarvan ze konden proeven hebben de jongeren ook kennis gemaakt met een ex-gameverslaafde die zijn verhaal kwam vertellen. Tussendoor waren de jongeren erg actief op hun gsm, speelden ze kleine spelletjes met elkaar op momenten dat er toestemming voor was en wisselden ze (grappige) filmpjes uit. Dit laatste zorgde voor een extra bindende factor. De aanwezigheid van smartphones en wifi vormde een meerwaarde voor deze deelnemers, aangezien een deel van hun expressie gelinkt is aan het internet.
Gedurende twee vaste momenten van 2 uur konden de jongeren ook gamen. Achteraf gezien niet de meest memorabele momenten van het weekend voor de jongeren. Hun herinneringen aan het weekend lagen vooral bij het samenzijn, activiteiten plezier maken en de gedeelde humor.
Het natraject
Na afloop van het kamp brachten we de jongeren met elkaar in contact via een besloten Facebookgroep en stimuleren we hen om samen offline activiteiten te ondernemen. We verwachten dat we na verloop van tijd tal van deze kleine rebootgroepjes gevormd zullen hebben, die ook overkoepelend activiteiten kunnen gaan organiseren. In het najaar zal door CAD Limburg eveneens een terugkomdag georganiseerd worden.
Wat brengt de toekomst?
Na dit eerste succesvolle Reboot kamp organiseren we een tweede editie in de grote vakantie (7 tem 11 augustus 2017). Voor info of inschrijvingen: dimitri.das@cadlimburg.be
Volgend jaar hopen we eveneens met organisaties in andere provincies deze werkwijze op Vlaams grondgebied te kunnen verspreiden als een nieuwe methode in de zorg voor overmatige gamers.
Indien je interesse hebt om deel uit te maken van het rebootverhaal, of om een rebootkamp in jouw provincie te organiseren, contacteer ons op huub.boonen@cadlimburg.be en Dimitri.das@cadlimburg.be.
